1- قبل از این که نور کم شود در موقعیت خود قرار گیرید

اگر تصاویر منظره کم نور می گیرید، احتمالا صبح زود، اواخر عصر، یا حتی شب بیرون خواهید رفت. متاسفانه، ترکیب بندی عکس های زیبا در این زمان هایی که دید کم است دشوار است، به همین دلیل به شدت توصیه می کنم که ترکیب بندی تصویر خود را قبل از ساعت گرگ و میش مشخص کنید؛ به این ترتیب، بدون نیاز به گشت و گذار در تاریکی، می دانید که از چه چیزی و چطور عکس بگیرید.

پیشنهاد می کنم که حداقل یک یا دو ساعت قبل از این که عکاسی کم نور شروع شود، به سمت محل عکاسی بروید. ترکیب بندی های مختلف را بررسی کنید، و حتی چند عکس بگیرید تا مطمئن شوید که تصویر خوب از کار در می آید و اشیاء حواس پرت کننده ندارد.

المان هایی که به تصویر مقیاس، جذابیت، و زمینه می دهند را به عکس های خود اضافه کنید. همچنین، در مورد خورشید، و این که در طول جلسه عکاسی شما چطور تغییر موقعیت می دهد، فکر کنید.

و به یاد داشته باشید: زمانی که گرگ و میش اتفاق می افتد، شما فقط حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه نور بهینه خواهید داشت، بنابراین با تجهیزات برپا شده، دیافراگم، سرعت شاتر و ایزوی تنظیم شده، و چند ترکیب بندی خیره کننده در ذهن، آماده باشید.

2- در ساعت طلایی و ساعت آبی عکس بگیرید

اگرچه عکاسی منظره کم نور بسیار سرگرم کننده است، اما همه اوقات روز یکسان نیستند – به خصوص وقتی که بحث کیفیت نور مطرح باشد.

بهترین زمان برای عکاسی از یک صحنه کم نور نیم ساعت قبل از غروب خورشید (ساعت طلایی) آغاز می شود، تا حدود نیم ساعت یا بیشتر بعد از این که خورشید به زیر خط افق می رود (ساعت آبی).

این زمان ها بهترین رنگ ها را ارائه می دهند، و اگر شما به نور ساعت آبی بچسبید، ناامید نخواهید شد؛ این نور رویایی و خیره کننده و در عین حال جالب است.

همچنین، ساعت آبی برای ثبت مناظر با نوردهی طولانی نیز عالی است، چون نور به اندازه کافی کم هست که امکان استفاده از سرعت شاترهای طولانی را فراهم کند، اما نه آنقدر کم که مجبور شوید ایزو را بالا ببرید.

3- یک سه پایه محکم با خود به همراه ببرید

عکاسی در شرایط نور کم به سرعت شاتر آهسته یا طولانی نیاز دارد – بنابراین اگر مراقب نباشید، تصاویر شما با لرزش دوربین یا نویز ناشی از ایزوی بالا خراب می شوند.

یک سه پایه خوب بخرید، سه پایه ای که محکم و کار با آن آسان باشد. اگر آن را درست انتخاب کنید، بهترین دوست جدید شما خواهد شد

4- تنظیمات دوربین برای عکاسی منظره کم نور

هر تصویر با تصویر دیگر متفاوت است، اما در زیر چند تنظیمات برای عکاسی منظره برای شروع ارائه شده است:

1 –  سرعت شاتر ۱۵ تا ۲۰ ثانیه ای تنظیم کنید (هرچند ممکن است کمی آزمون و خطا برای پیدا کردن مقدار بهینه لازم باشد، و اگر قبل از غروب خورشید عکس می گیرید، این مقدار احتمالا بیش از حد طولانی است)

2 – ایزو را به ۱۰۰ کاهش دهید تا نویز را به حداقل برسانید

3 – یک دیافراگم بازتر از f/8 و f/16 انتخاب کنید (هرچند اگر عکاسی نجومی انجام می دهید، f/2.8 بسیار رایج تر است)

توصیه می شود در مُد دستی (Manual) عکس بگیرید؛ به این ترتیب، می توانید تنظیمات خود را دائما بهبود بخشید، و می توانید تاثیراتی که هر تنظیمات بر یک تصویر دارد را به وضوح ببینید

5- از یک لنز سریع و واید برای به دست آوردن نتایج چشمگیر استفاده کنید

به طور طبیعی، اکثر عکاسان منظره با لنزهای واید عکس می گیرند؛ به این ترتیب، می توانند کل یک صحنه زیبا را در عکس بگنجانند.

و برای عکاسی کم نور، به شما توصیه می شود که از همین فرآیند فکری استفاده کنید. یک لنز پرایم واید کیفیت تصویر عالی ارائه می دهد، ارزان است، و می تواند نتایج هیجان انگیزی ایجاد کند. یک لنز زوم واید، مانند ۲۴-۷۰mm، ۱۷-۴۰mm، یا ۱۶-۳۵mm نیز مفید است، هرچند گران تر است، بنابراین قبل از خرید به دقت فکر کنید.

همچنین مطمئن شوید که حداکثر دیافراگم لنز (maximum aperture) را بررسی کنید. برای عکاسی منظره کم نور استاندارد، حداکثر دیافراگم f/4 یا حتی f/5.6 باید کاملا خوب باشد – اما اگر می خواهید در شب از ستاره ها عکس بگیرید، f/2.8 الزامی است.

لنز سریع: به لنزی که بیشینه دیافراگم بزرگ تری (گشودگی بیشتر) داشته باشد سریع تر گفته می شود. گشودگی بیشتر لنز سریع اجازه ورود نور بیشتر و تنظیم سرعت شاتر سریع تر را می دهد. با لنز سریع می توان در شرایط کم نور عکس های شارپ و با عمق میدان کم گرفت

6- تراز سفیدی را به صورت دستی تنظیم کنید

برخی از عکاسان دوست دارند تراز سفیدی را روی حالت خودکار بگذارند و در پس پردازش تغییراتی ایجاد کنند، و این روش کاملا معتبری برای عکاسی است – با فرض این که با فرمت RAW عکس می گیرید.

توصیه می شود تراز سفیدی خود را به صورت دستی تنظیم کنید (با استفاده از گزینه تراز سفیدی سفارشی دوربینتان، که در آن از یک کارت خاکستری یا سطح خنثی عکس می گیرید). همچنین می توانید مقادیر مختلف را تنظیم کنید، و سپس عکس های آزمایشی بگیرید تا وقتی که به نتیجه دلخواه خود برسید.

7- از یک ریموت کنترل شاتر استفاده کنید

هنگام ثبت عکس های منظره با نوردهی طولانی با استفاده از سه پایه هم، هنوز ریسک لرزش دوربین و تاری عکس وجود دارد – بله هنگام فشردن دکمه شاتر.

اینجاست که ریموت کنترل شاتر به کار می آید؛ آنها به شما اجازه می دهند تا شاتر را بدون این که حتی به دکمه دست بزنید، فعال کنید. به علاوه آنها بسیار ارزان قیمت هستند، به خصوص اگر یک کنترل ساده بخواهید.

همچنین می توانید از تایمر خودکار دوربین خود استفاده کنید، اما اگر در حال ثبت نوردهی های طولانی حساس به زمان (مانند برخورد موج ها به ساحل) هستید، تایمر خودکار به یک مانع بزرگ تبدیل می شود. به علاوه، استفاده از یک ریموت کنترل بسیار راحت تر است!

8- از افرایش ایزو نترسید

به طور کلی، ایزوی پایین بهتر است – اما مواقعی هست که شما می خواهید ایزو را افزایش دهید، و این اشکالی ندارد.

به طور خاص، ایزوی بالا زمانی مفید است که در یک محیط نسبتا تاریک عکاسی می کنید و می خواهید سرعت شاتر خود را زیر ۳۰ ثانیه نگه دارید. به این ترتیب، می توانید از تار شدن ستاره ها در آسمان جلوگیری کنید، و یک تصویر واضح و شارپ از کهکشان راه شیری ثبت کنید.

همچنین ایزوی بالا زمانی که به یک سرعت شاتر خاص نیاز دارید – به عنوان مثال، برای به دست آوردن یک افکت تاری خلاقانه – و تلاش می کنید تا نوردهی مناسبی به دست آورید، مفید است.

هیچ وقت بالاتر از حد لازم نروید. هرچه ایزو بالاتر باشد، نویز تصویر بیشتر خواهد شد. و اگرچه دوربین های مدرن می توانند نویز زیادی را تحمل کنند، اما در صورت امکان آن را پایین نگه دارید

9- تعداد زیادی عکس آزمایشی بگیرید و نوردهی خود را با هیستوگرام بررسی کنید.

عکاسی منظره کم نور می تواند غیر قابل پیش بینی باشد، بنابراین به شدت توصیه می کنم که هرچقدر می توانید عکس های آزمایشی بگیرید، تصاویری که می گیرید را به دقت بازبینی کنید، و در حین عکاسی هیستوگرام را سریع اما مکرر بررسی کنید.

(در واقع، اگر با دوربین بدون آینه عکس می گیرید، ممکن است حتی بتوانید هیستوگرام را قبل از گرفتن تصویر نیز ببینید؛ به این ترتیب، حتی نیازی نیست با عکس های آزمایشی وقت خود را تلف کنید!)

با این حال، به یاد داشته باشید: نمودار هیستوگرام یک راهنماست، نه پادشاه

شما ممکن است متوجه شوید که تُن ها گاهی به سمت انتهای پایین نمودار فشرده می شوند، و این اشکالی ندارد. به هر حال، صحنه های کم نور قرار است گاهی اوقات تاریک به نظر برسند. و همچنین ممکن است متوجه شوید که گاهی تُن ها به سمت انتهای بالای نمودار فشرده می شوند، که این هم اشکالی ندارد؛ به عنوان مثال، چراغ های شهر بیش از حد روشن می شوند (می سوزند)، که اغلب بسیار جالب به نظر می رسند، به خصوص وقتی که دارای یک افکت ستاره ای یا استاربرست باشند.

بنابراین به دقت به هیستوگرام خود توجه کنید، و از آن استفاده کنید تا مطمئن شوید که به عکس های کم نور دست یافته اید. اما اگر هیستوگرام یک منحنی «عالی» به شما نشان نمی دهد، وسواس به خرج ندهید.

10- برای به دست آودن حداکثر جزئیات، نوردهی های خود را براکت بندی کنید

عکاسان منظره، از جمله عکاسان منظره کم نور، با یک مشکل منحصر به فرد روبرو هستند:

ثبت جزئیات تُن ها در کل یک صحنه، حتی وقتی که صحنه دارای یک آسمان روشن و یک پیش زمینه تاریک، یا نورهای روشن شهر و ساختمان های تاریک است.

به عبارت دیگر، عکاسان منظره باید یاد بگیرند که نوردهی را متعادل کنند تا حداکثر جزئیات را حفظ کنند. همانطور که در بخش آخر اشاره کردم، هیستوگرام بسیار مفید است – اما اگر حتی با وجود هیستوگرام هم مطمئن نباشید که نتیجه دلخواهتان را به دست آورده یا نه، چطور؟ و حتی از این مهم تر: اگر یک نتیجه خوب غیرممکن باشد، صرفا به این دلیل که تفاوت بین روشن ترین روشنایی ها و تاریک ترین تاریکی ها در عکس های شما بسیار زیاد است، چطور؟

اینجاست که براکتینگ نوردهی به کار می آید. این یک تکنیک ساده است، اما برای عکاس منظره متعهد بسیار مهم می باشد. نحوه کار آن به این شکل است:

۱ – یک عکس با مقدار نوردهی متوسط بگیرید.

۲ – تنظیمات خود (معمولا سرعت شاتر) را طوری تنظیم کنید که صحنه را کمی ناکافی نوردهی (underexpose) کند، سپس یک عکس بگیرید.

۳ – تنظیمات خود (باز هم معمولا سرعت شاتر) را طوری تنظیم کنید که صحنه را کمی بیش از حد نوردهی (overexpose) کند، سپس یک عکس بگیرید.

با این کار تا حدی، در حال ایجاد نسخه های پشتیبان هستید، تا اگر نوردهی را کمی اشتباه به دست آوردید، هنوز هم یک تصویر با نوردهی خوب داشته باشید. با این حال، براکتینگ نوردهی می تواند کاری فراتر از این انجام دهد؛ شما در واقع می توانید چند تصویر براکت بندی شده را در لایت روم یا فتوشاپ با هم ترکیب کنید، و بیشترین جزئیات را از بخش های مختلف تصاویر به دست آورید، به طوری که تصویر کم نوردهی شده یک آسمان زیبا، و تصویر زیاد نوردهی شده سایه های غنی به شما بدهد. به این ترتیب، با یک تیر دو نشان می زنید (و یک نتیجه نهایی خیره کننده به دست می آورید)

و در ضمن: می توانید هر چقدر که دوست دارید براکت بندی کنید. سه تصویر براکت بندی شده بسیار رایج است (اغلب با تفاوت دو استاپ)، اما شما می توانید پنج، هفت، نُه، یا بیشتر عکس براکت بندی شده نیز ثبت کنید